රෝහල්ගතව සිටි තම පෙම්වතියට වස දී මරාදමීමෙන් පසු තමාද සයනයිඩ් ශරීරගත කරගෙන වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයෙක් මියගියේ දින කිහිපයකට පෙරදීය. පෙම්වතිය රෝහල්ගතකොට සිටියේද සියදිවි නසාගැනීමට නිදිපෙති පානය කිරීම හේතුවෙනි. ඇයද විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍යාවකි.
ශ්‍රී ලංකාව දිවිනසාගැනීම වලින් කප්ගැසූ රටකි. සියදිවි හානි කරගැනීම ලැයිස්තුවේ ඉහලින්ම සිටීමට පසුගිය සමයේ අපට හැකි විය. දිවිනසාගැනීම ඝාතනයක් හා සමාන ප්‍රථිපල අත්කරන්නක් බව ඉගැන්වෙන බුදු දහම අදහන්නන්, ජනගහනයෙන් බහුතරය වුවද ගුරුවරයා හෝ දෙමාපියන් තරවටු කල පමණින් දිවි හාණි කරගන්නා බාල වයස්කරුවාගේ සිට අස්වැන්න විකුණාගත නොහැකි වූ ගොවියා දක්වා සැලකිය යුතු පිරිසක් ප්‍රශ්න හමුවේ දිවි නසාගනිති. මේ අතරින් අපගේ අවධානය යොමු වන්නේ බාල වයස්කරුවන් සහ ආදර සම්බන්ධතා හේතුවෙන් දිවි හානි කරගන්නා කොටස ගැනය.
සති අන්ත පුවත්පතක සඳහන් වූ පරිදි එය 'මරාගෙන මැරුණු' ශිෂ්‍යයාගේ ප්‍රථම ප්‍රේමයයි. වයස විසි ගනන්වල පසුවන්නන් අතර 'ප්‍රථම ප්‍රේමය' අප වැනි රටවලට ආගන්තුක කරුණු නොවේ. විවාහයට පෙර සිදුවන පෙම් සබඳතා සඳහා වටපිටාවෙන් එල්ලවන බාධාවන් හමුවේ ප්‍රේම කිරීම ලාංකීය තරුණ තරුණියන්ට අභියෝගයකි. ජීවිතයේ තරුණ සමයත් සමඟ ඇතිවන අතිශයින් ස්වාභාවික ශාරීරික-මානසික වෙනස්කම් අපේ සමාජයේ බහුතරයකට මැජික්ය. මේවායේ අනිවාර්ය ප්‍රතිඵලය වන්නේ වයස විසි තිස් ගනන් වලදීත් ආදරය හෝ ලිංගික සම්බන්ධතා ගැන නොදන්නා පරපුරක් බිහිවීමයි. 'විවාහය සඳහාම ආදරය කිරීමට' බල කරන වටපිටාවක අධ්‍යාපනය පැත්තෙන් කෙතරම් ඉදිරියට ගියද වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයා වැනි විකෘත නොදරුවන් බිහි වන්නේ එබැවිනි. මීට වසරකට පමණ පෙර ගාල්ල ප්‍රදේශයේ තරුණයෙක් සහ තරුණියක් දුම්රියට පැන දිවි හානි කරගත් අතර ඔවුන් දෙදෙනා වෛවාහක සබඳතා පැවැත්වූ සොහොයුරෙක් හා සොයුරියක්ය. එක් නිවසක ජීවත් නොවුවද ඔවුන් සම්බන්ධතාවය පටන්ගන්නා විටත් තම ඥාතීත්වය දැන සිටි අයවලුන්ය. සහෝදරිය සමඟ ප්‍රේම සම්බන්ධයක් පටන් ගැනීමට තරම් නරක තත්වයකට පත්වන්නේ මා ඉහත දැක්වූ සමාජමය ආකල්ප නිසා විය හැකිය.
මෙවන් පරම්පරාවක් ඇතිවීමට බලපාන කරුණු අතර අනෙක් ප්‍රධාන කරුණ වන්නේ පාසල් තුලින් ඇතිවන බලපෑමයි. සාමාන්‍යයෙන් ලංකාවේ පාසල් තුල, ප්‍රේම කිරීම, බරපතල ගණයේ අපරාධයකි. මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය පවා ඇත්තේ 'පාසල් දන්ඩ නීති සංග්‍රහයේ' ඊට පහලිනි. අප පාසල් ගිය සමයේ පෙම් සබඳතා ඇතිකර ගැනීමේ වරදට, තවත් පාසලකට ඇතුළු විය නොහැකි පරිදි, පාසලෙන් ඉවත් කල පෙම්වතුන් සිටි බැව් මතකය. එකල ගුරුවරුන් 'නීති විරෝධී පෙම් හසුන්' අත්අඩංගුවට ගත්තේ මහත් උජාරුවෙනි. තමන්ද එවන් වයසක් පසුකර විත් සිටින්නන් බැව් කිසිවෙකුටත් මතකයේ නොතිබුනේය. ලෝකයේ සෑම ජන කොට්ඨාසයක මෙන්ම ලාංකිකයන්ද ගැටවර වයසට එලඹෙන්නේ නියමිත කාලයේදීම ය. එහෙත් ඔවුන්ට ලිංගික අධ්‍යාපනය පවා ලබාගැනීමට සිදුව ඇත්තේ අවිධිමත් ආකාරයටය. සමහර පාසල් වල ප්‍රජනනය පිලිබඳ පාඩම් ඉගැන්වීම ප්‍රතික්ෂේප කරන ගුරුවරුන් සිටි බව බ්ලොග් ලිපියක පවා දුටුවෙමි. විවෘත ලිංගික සබඳතා අනුමත නොකලද 'ආදරය කිරීම' පිලිබඳව පුළුල්ව සිතාබැලීමට දෙමාපියන්ට සහ ගුරුවරුන්ට ඉගැන්විය යුතුය.
මේ වනවිට ලාංකීය අධ්‍යාපන ක්‍රමය සකස් වී ඇත්තේ අපූරු ආකාරයකටය. එනම්, එකල මෙන් නොව පළමු වසරේ සිට පාසල් අධ්‍යාපනයට අමතරව පෞද්ගලික උපකාරක පන්තිවලට යාම විලාසිතාවක් බවට පත්ව තිබීමයි. මෙසේ දෙවරක් එකම අධ්‍යාපනය ලබන සිසුන් පිරිසක් සිටින රට ලංකාව පමණක් විය හැකිය. කුමන හෝ අයුරකින් අධ්‍යාපනය ලබාගැනීම පිලිබඳව ගැටළුවක් නැතත් අද ඇති තරගකාරීත්වය හමුවේ වන්දි ගෙවීමට සිදු වන්නේ දරුවන්ටය. උදෑසන 7.30 සිට සවස 1.30 දක්වා වැනි අධ්‍යාපනය ලැබීමේ කාලයක් නියම කර ඇත්තේ අධ්‍යාපනය ලබන දරුවාගේ පැත්තෙන් සිතා බලා ඔහුට/ඇයට විවේකයක් ලබාදීමේ අරමුණින්ය. එහෙත් ද්විත්ව අධ්‍යාපනය ලැබීම නිසා යන්ත්‍ර වැනි තත්වයට පත්වන ගැටවරයන් වැඩිහිටියන් බවට පත්වන විට ඇතිවන අවුල් ලිහාගැනීම අසීරුය.
සාමාන්‍යයෙන් සත්වයන් අතුරින් දීර්ඝතම ළමා කාලයක් ඇති සත්වයා මිනිසාය. අවුරුදු දහ අටක් පමණ වන තෙක් නීතියෙන්ම එම තත්වය තහවුරු කර ඇති අතර උසස් අධ්‍යාපනය ලබන කාලයද සැලකුව හොත් එය තවත් අවුරුදු ගනනාවක් දක්වා ඇදී යයි. වයස හැට ගනනක් වනවිට අධි රුධිර පීඩනය, දියවැඩියාව වැනි රෝගාබාධ වලට ලක්වී ජීවිතය අවසන්වීම(හෝ සිටියත් නොසිටියා මෙන්) සුලභ වී ඇති සමයක වයස විසි ගනනක් ළමා කාලය වෙනුවෙන් කැප කිරීම නවතා දැමිය යුතුය. සාමාන්‍ය උපාධියක් ලබාගත හැකි වයස අවුරුදු විස්සක් පමණ වනසේ අධ්‍යාපන ක්‍රමය වෙනස් කල හැකි නම් එය හොඳ මට්ටමකි. එවිට ආදරය අහිමි වූ විට පවා ඝාතනයන්ට පෙළඹෙන, ඇවිදින යන්ත්‍ර බිහිවීම වලක්වා ගතහැකි වනු ඇත.
